یادباران

بعد از حدود هفت سال وبلاگ نویسی به این نتیجه رسیدم نوشتن با اسم واقعی در شهری که تقریبا اکثر آدماش می شناسنت سخته، بخاطر همین شاید خیلی دست و دلم به نوشتن نمیره.

امسال ماهان کلاس چهارم شده و باران کلاس دوم و من بطور عجیبی کلاس دومی و چهارمی خودم رو با بچه هام مقایسه می کنم. با این که کتابها خیلی تغییر کرده اما بعضی از درس ها هنوز سرجاش هست (مثل کوچ پرستوها، راز نشانه و روباه و زاغ ).

من از انشاء نوشتن متنفر بودم اما بچه هام عاشق زنگ انشاء هستند. من هیچوقت نقاشی قشنگی نمی کشیدم اما نقاشی جفتشون خیلی قشنگ و خلاقانه هست، اما جفتشون مثل من از مشق نوشتن خوششون نمی آد،  خدایی ما چقدر مشق می نوشتیم اینا چقدر مشق می نویسند، دلم برای بچگی خودمون می سوزه...

-----------------------------------------------------------------------------------------

پ ن: فکر کردم بعد از مدتها ننوشتن باید پستم رو با سلام شروع کنم