یادباران

ما آدما معمولا عیب ها و ایرادهای مخالف خودمون رو بهتر می بینیم و راحت تر هم انتقاد می کنیم، حالا با توجه به تربیت جامعه ما شاید هم خیلی ها از انتقاد خوششون نیاد، البته پذیرش انتقاد ظرفیت خیلی بالایی رو می طلبه بخصوص از مخالف و انتقاد کردن باعث میشه طرف عیب های خودشو ببینه و اصلاحش کنه و به نظرم آدم باید از کسی که منصفانه نقدش می کنه تشکر هم کنه. 

نقد کردن افرادی که موافق ما هستند کار سخت تری نسبت به مخالفون ما هست، چرا؟ چون اولا خود ما عیب ها و مشکلات موافقمون رو خیلی خوب نمی بینیم و با دید مثبت به همه چی نگاه می کنیم و اگر هم  ببینیم توی رودربایستی می افتیم و چیزی نمی گیم.دوما آدمای موافق ما معمولا توقع نقد و انتقاد شنیدن از ما رو ندارند و اگر هم انتقادی ازشون بشه شاید از دسته اول بیشتر ناراحت بشند و متاسفانه این کار رو سخت می کنه و باعث میشه مشکلات دیده نشه و یک عده ای متضرر بشند.

دولت آقای روحانی همانطور که ازش انتظار می رفت با تدبیر و عقل کشور رو اداره می کنه و تا حد زیادی امید رو در خانواده ها زنده کرد و خیلی خوب تونست تورم رو مهار کنه و در سطح بین المللی و سیاست خارجی خیلی خوب عمل می کنه و اکثرا(نه همه) راضی هستند. اما نکته ای که شاید به چشم خیلی ها نیاد اما بسیار مهمه قضیه محیط زیست هست و به نظرم با توجه به کارهایی که شده هنوز دچار بحران اساسی هست. این روزها قضیه جنگل ابر و همچنین پرورش ماهی مهاجم تیلاپیا باعث نگرانی دوست داران محیط زیست شده، توجه به محیط زیست یعنی توجه به آینده بچه هامون همانطور که نگران اتلاف انرژی و آب هستیم باید نگران نابودی محیط زیست باشیم، و ای کاش همه ی ما نسبت به این قضیه حساس باشیم و آگاهی لازم رو به بچه هامون بدیم.

 در آخر می خوام بگم هیچ انسانی و هیچ دولتی بدون نقص نیست و همه ما ایراداتی داریم هر چند بعضی اوقات مشکلات بر اثر بی تدبیری و کله شقی چندبرابر میشند اما چه خوبه انتقادپذیری خودمون رو بالا ببریم.