یادباران

گاهی دلم می خواهددر مورد چیزهایی بنویسم که دغدغه های خودم و خیلی از دخترها و زن هاست، در مورد مسائلی که هر روز با آنها برخورد می کنم و از زبان دوستان و شاگردان نوجوان و جوانم می شنوم. اما من دچار خودسانسوری شده ام و حرف هایم را قورت می دهم حرف هایی که حق من و امثال من است و باید گفته شود و گاهی دردو دل های زنانه است.

من می ترسم

چون هنوز منطق گفتگو و استدلال در جامعه ما حاکم نیست ، چون تعصب در اعماق روح و جان بعضی از انسان ها ریشه دوانده و همیشه ظاهر را می بینند و به معنی فکر نمی کنند. برای اینکه هنوز خیلی ها سلیقه ای فکر می کنند و اگر حرفی یا سخنی برخلاف میلشان باشد با چسباندن بدترین تهمت ها سعی در حذف طرف مقابل می کنند چون........