یادباران

ایران عزیزم ، وطنم ، ای سرزمین رویایی! از جانم بیشتر دوستت دارم. تو لایق بهترین هایی، تو با تمدنی چند هزارساله و کهن، مردانی بزرگ در خود پرورش دادی که سرآمد جهان بودند. ما یادمان نرفته بوعلی سینا، بیرونی، خوارزمی، رازی، حافظ، خیام ، ملاصدرا و ... را.

ما ایرانیان نباید گذشته درخشانمان را فراموش کنیم. باید با نگاهی به گذشته، آینده ای روشن و مدرن برای خود بسازیم و در بالاترین قله های افتخار بایستیم، ما باید در اوج باشیم.

چند روزی است از صدا و سیمای بیطرف! و مردمی! شاهد افتتاح پروژه هایی هستیم که –البته بدون هیچگونه غرض ورزی!- از تاریخ شروع و کلید خوردن آن پروژه های عظیم هیچ حرفی گفته نمی شود. ناگهان به ذهنم می افتد نکند معجزه الهی رخ داده و بعضی از این دستاوردهای علمی و عمرانی یک شبه به انجام رسیده است؟! کاش بعضی از این معجزه ها هم در اطراف ما رخ بدهد.( برای مثال آزاد راه رشت _ قزوین 10 سال است که در حال ساخت است و هنوز به اتمام نرسیده و بسیاری از پروژه های عمرانی دیگر در استان گیلان که در اینجا نام نمی برم وضعیت بهتری ندارند.)

البته منظور من زیر سوال بردن خدمات مثبتی که در سه ده بعد از انقلاب انجام شده نیست اما آنچه ذهن مرا درگیر کرده این است که برخی برای نشان دادن عملکرد خود حتی به انقلاب هم رحم نمی کنند و سی سال گذشته انقلاب را فدای چند سال می کنندو این خطر و آفت بزرگی برای انقلاب است. براستی مگر یکی از فلسفه های انقلاب پیشرفت و ترقی بیش از پیش و اعتلای نام پرصلابت ایران بر قله های افتخار نبوده است؟اما آیا ما از تمام ظرفیت و توان موجود در کشور توانسته ایم بهره لازم و کافی را ببریم و آیا صرف مقایسه امروز کشور با سی سال گذشته نشانگر پیشرفت همه جانبه کشور است؟

به عنوان نمونه برای رشد علم و فناوری یک روز هم خیلی مهم است حتی ثانیه ها و دقیقه ها ارزشمندندچه برسد 30 سال، برای مثال تعداد تلفن های ثابت کشور باسال 57 مقایسه می شود و  تعداد پزشک ،کتابخانه ،مشترکین آب ، برق و گاز با سال 57 مقایسه می شود. واقعا کجای دنیا چنین مقایسه ای را انجام می دهند. جمعیت ما دو برابر نیم شده.چرا خودمان را با کشورهای پیشرفته جهان مقایسه نمی کنیم؟ همین کشورهمسایه ما افغانستان از نظر مخابرات رتبه برتری نسبت به ما دارد. چرا پیکان، 45 سال در ایران به همان شکل اولیه مونتاژ شد؟ چرا خودمان را با بورکینافاسو مقایسه می کنیم ؟ چرا از افتتاح بعضی از پروژه های عظیم مثل پرتاب ماهواره امید آنقدر سرمست می شویم که تا مدت ها در کما می رویم؟(هر چند این موضوع بسیار غرورآفرین است.)

صاحب اصلی انقلاب ایران، مردم هستند پس بیایید با اعتقاد به خدا و اعتماد به مردم، دست دردست یکدیگر بدهیم و با فراهم کردن بستری مناسب برای رشد و حفظ استعدادهای جوانان، ایرانی آباد و سرافراز و شاد برای همه ایرانیان بسازیم.